Kategoria: Apteka

Apteka w Radomyślu koło Tarnowa Eugeniusza Matuli

Eugeniusz Matula ( ?-1933), był absolwentem  Politechniki Wrocławskiej z tytułem mgr inżyniera. W 1889 r. pracował, jako magister farmacji w Białej i był Członkiem Zwyczajnym Towarzystwa Domu Narodowego w Cieszynie. Następnie pracował, jako aptekarz w Radomyślu koło Tarnowa, gdzie w 1896 r. założył fabrykę leków o nazwie Laboratorium Chemiczno-Farmaceutyczne. Jej wyroby sprzedawał wysyłając do aptek nie tylko w Cesarstwie Austriackim, ale również w Królestwie Polskim. Najbardziej znanym wówczas wyrobem tej fabryki była maść „Sapomenthol” – renomowany lek uśmierzający i kojący bóle reumatyczne i mięśniowe. Eugeniusz Matula oprócz pracy w aptece pełnił długoletnią funkcję burmistrza Radomyśla, prezesa Kasy Oszczędności, dyrektora Towarzystwa Kółek Rolniczych oraz był też znanym działaczem społecznym w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”.  Na początku lat 20. Przeprowadził się na stałe do Krakowa,  gdzie był współwłaścicielem i dyrektorem Małopolskiej Fabryki Chemiczno-Farmaceutycznej. W 1925 roku zmieniono nazwę na Fabryka Środków Leczniczych Eugeniusza Matuli Sp. z.o.o., (ul. Helclów 17). Oprócz maści wytwarzano tam również pastylki, plastry, opłatki apteczne oraz inne wyroby. Eugeniusz Matula zmarł 1 lutego 1933 roku. Jest pochowany na cmentarzu Kraków-Podgórze. Po jego śmierci fabryka została później przejęta przez hurtownię farmaceutyczną „Pharma”, która wcześniej była tylko dystrybutorem produktów fabryki.                                                                                                           Jeden z jego synów – Zbigniew ps. Radomyśl w czasie II wojny światowej dołączył do elitarnego grona 316 cichociemnych. Działał w Okręgu AK Kraków, zginął pod Słoną k/Zakliczyna w 1944 r.

Pharmacie M.Przysiecki i Z.Kłobuszewski Varsovie

W 1904 r. Zygmunt Kłobuszewski (1849-1936 ?; dyplom 1874) wraz z Michałem Przysieckim (? – zm. 1935; dyplom 1897) kupili w Warszawie aptekę przy ul. Krakowskie Przedmieście 22, która działała do 1939 r. (zarządzana tymczasowo w imieniu spadkobierców przez Karola Szymelisa – jako apteka publiczna m. stołecznego Warszawy). Z. Kłobuszewski był sekretarzem, a później skarbnikiem (1910 r.) Towarzystwa Farmaceutycznego.

Kolekcja starych, porcelanowych pojemników na maść lub krem.

Porcelanowy pojemniki na krem/maść „POMADA TWARZOWA J. Wiśniewskiego„

„POMADA TWARZOWA „J. Wiśniewskiego” najlepszy środek do usunięcia piegów, liszaji, pryszczy, plam wątrobianych, wągrów i wszelkich wyrzutów. Prawdziwy można nabyć tylko w Drogueryi „pod Lwem” pod firmą: J. Wiśniewski w Krakowie ul. Stradom 7. Cena 1 Kor.20h.” (pisownia oryginalna)

Wymiary: wys. 5,5 cm, śr. 4,7 cm, gr. ścianki 0,9 cm;

Porcelanowe pojemniki na bliżej nieznany specyfik „AOK Special Creme”; napisy i zdobienia w kolorze czarnym tylko z jednej strony słoika; wymiary: wys. 6,7 cm; śr. 4,5 cm. Drugi pojemnik oznaczony logo: AOK; kształt nieregularny (klepsydra), wymiary: wys. 5,5 cm, średnica od góry 5 cm.

W 1885 roku farmaceuta Wilhelm Anhalt, korzystając z doświadczenia swojego zięcia, kupca i zielarza Karola Lücka – właściciela fabryki leków ziołowych założył w Kołobrzegu (Kolberg) firmę „Anhalt Ostseebad Kolberg”.   Firmę oficjalnie zarejestrowano w 1903 r. – jest jedna z najstarszych marek na świecie.  AOK  specjalizowała się w kosmetykach na bazie surowców naturalnych, które były dostępne dla gości uzdrowiska i turystów. W 1911 roku Anhalt wprowadził na rynek pierwszy pilling, a 1913 roku kompleksową linię produktów do pielęgnacji ciała. Obecnie dzieło Anhalta kontynuowane jest przez firmę Henkel, a produkty AOK dostępne są na rynku niemieckim.

Porcelanowy pojemnik na maść / krem : „La Reine des Crèmes” (Królowa Kremów) – ok. 1908 r. Przygotowany przez firmę BOSSARD – LEMAIRE. Jak głosi slogan reklamowy: Jedyny bezkonkurencyjny produkt utrzymujący skórę w wiecznej młodości i pięknie.
MAGAZYN: Saint-Mandè – Paryż
Specyfik, jak głoszą napisy na pojemniku był nagrodzony na wystawach / targach: Dyplomem honorowym, Paryż 1883 oraz medalami złotym i srebrnym w Paryżu: w 1886 (złoty) i 1883 (srebro) W latach 20. XX  „La Reine des Crèmes” był typowym kremem sporządzonym z kwasu stearynowego, gliceryny i wodorotlenku sodu, perfumowanym różą i jaśminem. Pełnił rolę kremu ochronnego na dzień oraz bazy pod puder do twarzy. „La Reine des Crèmes” był jednym z bardziej popularnych produktów i do 1920 roku był eksportowany do tak odległych miejsc jak Australia i Argentyna.

Porcelanowy słoiczek na krem do twarzy „Benignina” , lata 20. XX w. Odręczny napis: Dra Stenzla Benignina Apteka Marjacka we Lwowie; na odwrocie profil kobiety z napisem znak ochronny. Pod spodem: 20 Gr + sygnatura Chodzież (litera C w trójkącie)

Apteka Mariacka była własnością dr Stefana Stenzla (do 1939 r.)  i mieściła się w słynnym lwowskim pierwszym „drapaczu chmur”, na parterze Gmachu Szprechera. Kamienica powstała w 1921 r. według projektu architekta Ferdynanda Kasslera i Juliana Cybulskiego (obecnie: pl. Mickiewicza 8), jej właścicielem był Jojne Sprecher (1861–1942 ew. 1943).                            Wnętrze Apteki, w stylu neobidermaier i neoempire, w 1922 roku zaprojektował architekt Henryk Zaremba (ojciec brutalnie zamordowanej 17. letniej Lusi w Brzuchowicach, jeden z głównych bohaterów najsłynniejszego przedwojennego procesu sądowego, tzw. „Sprawy Rity Gorgonowej”). Rzeźby zdobiące wnętrze wykonał są autorstwa rzeźbiarza Piotra Wójtowicza.  Odnowiona apteka wciąż działa na parterze Gmachu Szprechera, który to jest znakiem rozpoznawczym Lwowa i najczęściej fotografowanym obiektem.                                          Przebojem Stenzla był opatentowany krem do twarzy „Benignina” mający poprawiać kondycję skóry i usuwać przebarwienia, piegi czy opaleniznę.

Porcelanowy pojemnik na Crème „Sans Rival”

Crème „Sans Rival” – Krem bez rywala (bezkonkurencyjny krem!) usuwa piegi, plamy wątrobiane i wszelkie wyrzuty skórne.” Małym, częściowo startym drukiem: „M.Steinbuch (?), Wien V”. Na dnie oznaczenie pojemności: 10 Wymiary: wys. 4 cm; średnica 2,8 cm

Apotheka zum Salvator Oberstadt

Część dużej kolekcji porcelanowych pojemników aptecznych na komponenty do wyrobu leków.

Porcelana jest najlepszym z dotychczas znanych materiałów ceramicznych, służących do przechowywania różnego rodzaju substancji leczniczych. jej największą zaleta jest prawie całkowita nieprzesiąkliwość (nie więcej niż 0,5%).

Pojemniki na zioła z początku XX w. – drewniane

Herb. Saturejae Bohnenkraut – ziele satureji pikantnej (Cząbru ogrodowego) Flor. Primulae Schlusselblumen – kwiat prymuli (pierwiosnka) Rad. Bryoniae Gichtwurzel – korzeń bryonii (psiej rzepy)

Komplet metalowych pojemników na zioła

Spec. Pectoral. – mieszanka lecznicza na oskrzela Fruct. Juniperi Gr. M. Pulv. – owoc jałowca Rad. Taraxaci – korzeń mniszka

Darczyńca: dr Tadeusz Urban

Porcelanowy pojemnik dla Laboratoires Peloille S.A.R.L z siedzibą w Champiny-sur-Marne.

Ręcznie malowany, bogato zdobiony porcelanowy pojemnik apteczny, prawdopodobnie z lat 30. XX w. Na spodzie, na wewnętrznej stronie napis: Porcelaine „Decors de Paris” cree pour offert par Laboratoires Peloille” (tł. Porcelana „Decors de Paris” stworzona dla oferty Laboratoires Peloille”), w centralnej części widoczne charakterystyczne logo Laboratoires Peloille. Właścicielem firmy był farmaceuta J. Peloille

Fajansowy „delft” – pojemnik apteczny z Hollandii

Delft – słoik apteczny z pokrywką z fajansu delft, szkliwo cynowe białe, ręcznie malowany na niebiesko UNGT. POPULI (unguentum populi – maść topolowa; maść stosowana na stany zapalne, oparzenia, obrzęki stawowe, kontuzje itp.) wysokość: 21,5 cm (z pokrywką); średnica: 11,5 cm (dół), 8,5 cm (góra) Na dnie ręcznie malowana sygnatura: korona z krzyżem leżąca na belce wagi szalkowej oraz napis: Koninklijk Goedewaagen BlauwDelfts Holland Unicum II (Królewska fabryka ceramiki – najstarsza w Holandii); na obrzeżu wklęsły mało czytelny numer 2346 (?) formy. Sygnatura tego typu była stosowana w 1912 r.

Przedwojenne, blaszane puszeczki po „przylepcu aptecznym”. W puszeczce Poloniaplast zachował się oryginalny „przylepiec” na metalowej szpulce. Średnica: 27 mm.

Oryginalne, blaszane, przedwojenne puszeczki: Amerykańska Wazelina Biała. Średnica: 25 mm i 50 mm.

Blaszane pudełko na leki: GONOSAN, J.P. RIEDEL, AKTIEN GESELLSCHAFT, BERLIN

W 1814 r. farmaceuta Johann Daniel Riedel przejął uprzywilejowaną w 1770 roku szwajcarską aptekę w Berlinie. Z biegiem lat rozwinęła się ona w hurtownię leków i fabrykę chemikaliów i preparatów farmaceutycznych. W 1905 r. apteka została przekształcona w spółke akcyjną J.P. Riedel AG. W 1928 r. została połączona ze spółką E. de Haën AG i zmieniła nazwę na J.P. Riedel – E. de Haën AG. Po wojnie, w 1948 r. firmę przeniesiono do Seelze koło Hanoweru. Wymiary: 45x73x18mm

Darczyńca: dr Tadeusz Urban

Blaszane pudełko po tabletkach na żołądek i zgagę – BULLRICH-TABLETEN. Tabletki były nagrodzone na dużej wystawie aptekarskiej w Monachium, która odbyła się 14-31 sierpnia 1913 r. lub 1923 r. (rok mało czytelny).

Darczyńca: dr Tadeusz Urban

Blaszana puszka po pudrze – Desitin Puder – Carl Klinke, Hamburg

Przedwojenna, blaszana puszeczka po drażetkach ANTRA (na kaszel) z Fabryki Chemiczno-Farmaceutycznej Dra A. Wander w Krakowie. Wymiary: 27 x 39 x 7 mm.

W latach 30. XX wieku, szwajcarski farmaceuta Albert Wander w niespełna 10 miesięcy zbudował swoją 17 fabrykę chemiczno-farmaceutyczną „Dr A. Wander Spółka Akcyjna” na obrzeżach Krakowa,przy wyboistej drodze na Mogiłę (obecnie ul. Mogilska). W 1931 roku linie produkcyjne opuściła pierwsza „Ovomaltina” w opakowaniu
z polskimi etykietami. Specjalnością firmy były głównie odżywki lecznicze oraz preparaty farmaceutyczne i artykuły chemiczno-techniczne, a także artykuły spożywcze, min. marmolady, soki, budynie, proszki do pieczenia.W krakowskiej fabryce wytwarzano też unibaryt – środek używany do celów rentgenodiagnostycznych. Po wybuchu II wojny światowej zakład został przejęty przez władze okupacyjne i wpisany do rejestru firm niemieckich. Jednak brak niemieckiego nadzoru sprawił, że w murach fabryki znaleźli schronienie krakowscy profesorowie chemii i farmacji, m.in. prof. chemii organicznej Karol Dziewoński, prof. farmacji stosowanej Marek Gatty-Kostyal oraz prof. farmakologii Janusz Supniewski. Przez cały okres okupacji pracowali oni w tajnym laboratorium, które prowadziło badania nad sulfamidami (nowe środki przeciw pneumokokom) oraz preparatami o działaniu hormonalnym. Po wojnie firma przeszła pod zarząd państwowy i funkcjonowała początkowo jako Wytwórnia nr 10, a następnie otrzymała nazwę POLFA Kraków i był głównym producentem witamin i antybiotyków oraz popularnych i skutecznych preparatów wytwarzanych do dziś, tj. Aviomarin czy Flegamina. Przez długie lata ówczesna krakowska POLFA była także jedynym producentem witaminy C w Polsce.

Metalowe puszki po lekach pochodzące z Królewskiej koncesjonowanej Apteki Marien w Zabrzu należącej do P. Wehowskiego (Königliche Concess Marien Apotheka in Zabrze)

Metalowa, okrągła puszka po lekach; otwierana. Na wieczku napis: Königl. concess. Marien Apotheka in Zabrze; P. Wehowski (Królewska koncesjonowana Apteka Marien w Zabrzu). Puszka bogato zdobiona niebiesko złotym wzorem kwiatowo – geometrycznym; na wieczku, na złotej obwódce znajduje się nazwisko: Wilhelm Wenderoth – reszta napisu nieczytelna (prawdopodobnie projektant puszki). Wymiary: średnica: 5,5 cm; wysokość: 2,5 cm

Dwie metalowe,okrągłe puszki. Na wieczku napis: Königl. concess. Marien Apotheka in Zabrze (Królewska koncesjonowana Apteka Marien w Zabrzu) BORSALBE; teleph. 1049 P. Wehowski. Wymiary: średnica: 3,5 cm; wysokość: 1,5 cm.

Blaszana puszka cylindryczna, wieczko luzem, pod wieczkiem dodatkowe zamknięcie z drobnymi otworami. Tło czerwone, napisy czarne i złote. Na wieczku nazwa firmy i produktu oraz tekst „List pochwalny na Wystawie, Moskwa 1904 r.”. Na bocznej ściance nadruk: SUDORYN, Laboratorium Chemiczno – Farmaceutyczne AP. Kowalski w Warszawie. Na deklu dodatkowa informacja: „List pochwalny na wystawie w Moskwie 1904 r.”. Treść na puszce: „Nowość z sitkiem Sudoryn Ap. Kowalski; proszek zapobiegający odparzeniu się, obcieraniu i poceniuciała i usuwający niemiłą woń potu. Sposób użycia przy pudełku.” Znak firmowy: w kole ze złota obwódką, na białym tle czerwone serce z dwoma dużymi literami A.K. – z zaznaczeniem: Marka ochraniana; pod logiem „odręczny” podpis: Ap. Kowalski; sposób uzycia pokazany na rysunku. Pod spodem, na złotym tle napis (po okręgu): „Wystrzegać się podrabianego lub naśladowanego jako nieskutecznego” oraz (w środku) „Sudoryn nie zawiera substancji szkodliwych dla zdrowia. Sudoryn dozwolony przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego nr Rejestru 115/22”. W puszce znajduje się oryginalny Sudoryn (biały proszek) Wymiary: średnica: 5,5 cm; wysokość: 5 cm. Prawdopodobnie pochodzi sprzed 1918 r.