Pocztówka wyemitowana przez Pocztę Polską S.A i Gliwicki Klub Kolekcjonerów na wystawę zorganizowaną z okazji 115 lat Esperanta w Gliwicach.
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Pocztówka wyemitowana przez Gliwicki Klub Kolekcjonerów i Pocztę Polską S.A. na 100. rocznicę śmierci Wincentego Styczyńskiego.
Urodził się 5 grudnia 1872 w Śremie jako syn śremskiego nauczyciela Wincentego Styczyńskiego i jego żony Modesty z Kunowskich. Ukończył Gimnazjum w Śremie, gdzie w 1893 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po zakończeniu w 1899 r. studiów medycznych we Wrocławiu, rozpoczął pracę lekarza na Górnym Śląsku. Od 1901 r. był członkiem Banku Ludowego w Gliwicach i współzałożycielem w 1908 r. organizacji Towarzystwo Lekarzy Polaków na Śląsku. Działał także w Towarzystwie Czytelni Ludowych. Był przewodniczącym polskiego komitetu wyborczego na miasto Gliwice w wyborach do Reichstagu. Został prewencyjnie aresztowany w 1914 r. a następnie wcielony do wojska niemieckiego. Od 1919 członek Rady Miejskiej i przewodniczący frakcji polskiej w Radzie Miejskiej Gliwic, zawsze bronił praw ludności gliwickiej. W 1920 r. został doradcą technicznym przy kontrolerze koalicyjnym na miasto Gliwice. Podczas trzech powstań śląskich (1919, 1920, 1921) udzielał pomocy ofiarom. 18 kwietnia 1922 r. został zamordowany przez bojówkarza niemieckiego podczas pełnienia obowiązków lekarskich. Pochowany na cmentarzu parafii św. Wojciecha w Poznaniu.
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Pocztówka na uczczenie 100 rocznicy wybuchu II Powstania Śląskiego z wizerunkiem dra Andrzeja Mielęckiego.
Emitent Gliwicki Klub Kolekcjonerów 2020.
II Powstanie Śląskie miało na celu usunięcie z obszaru plebiscytowego niemieckich organów bezpieczeństwa oraz utworzenie mieszanej policji polsko-niemieckiej opartej na zasadzie parytetu. Powstanie wybuchło w nocy z 19 na 20 sierpnia 1920 r. Zaraz po wezwaniu do walki wygłoszonym przez Wojciecha Korfantego w poparciu dla działań powstańców rozpoczął się na Górnym Śląsku strajk generalny. Dowództwo Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, na czele którego stał Alfons Zgrzebniok, nakazało niezwłoczne rozpoczęcie działań bojowych w 5 okręgach wojskowych. Natychmiastowe zniszczenie na całym terenie sieci łączności sparaliżowało przeciwdziałanie niemieckie i przedwczesne wkroczenie wojsk okupacyjnych. Dowództwo drugiego powstania miało siedzibę w Dąbrówce Małej. W dniach 20–21 sierpnia 1920 ponad 2 tyś. powstańców opanowało cały powiat pszczyński (z wyjątkiem Pszczyny, której celowo nie zajęto ze względu na zakaz Dowództwa POW G.Śl.). Na Górnym Śląsku powstańcy śląscy zdobyli w toku walk kilkanaście miejscowości, m. in.: Szopienice, Mikołów, Piekary Śląskie, Miechowice, Bogucice, Bytom (opuszczony wkrótce przez powstańców na żądanie koalicji). W powiecie rybnickim powstańcy opanowali teren do linii Pszów–Wodzisław Śląski–Godów, a oddziały z Józefem Michalskim na czele zdobyły Wodzisław Śląski. Powstańcy śląscy nie zaatakowali większych miast, w których stacjonowały wojska alianckie. Rząd polski w Warszawie nie wspomógł powstania, ponieważ w tym czasie w pełnym toku znajdowała się kontrofensywa polska przeciw nacierającej na Warszawę Armii Czerwonej (Bitwa Warszawska), rozpoczęta 16 sierpnia 1920 r. W związku z tym, że 24 sierpnia Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku nakazała rozwiązać niemiecką Sicherheitspolizei, uznano, że należy zakończyć działania powstańcze, co nastąpiło w dniu 25 sierpnia 1920 r. W ten sposób podstawowy postulat strony polskiej został spełniony. Po II powstaniu Międzysojusznicza Komisja na miejsce policji niemieckiej wprowadziła mieszane jednostki polsko-niemieckie o nazwie Abstimmungspolizei–APO, czyli „Policja Plebiscytowa” (składająca się po połowie z Polaków i Niemców).
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka – w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Pieniądz zastępczy o nominale 115 gwiazd gliwickich wyemitowany na 115 lecie języka Esperanto przez Gliwicki Klub Kolekcjonerów i Polski Związek Esperantystów Oddz. w Gliwicach.
wymiary: 140 x 65mm
seria: EA
nakład: 150 szt.
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka – w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Pieniądz zastępczy wyemitowany przez Gliwicki Klub Kolekcjonerów 5 grudnia 2022 roku.
Nominał: 150 marek
Nakład: 150 sztuk
Wymiary: 140 x 65mm
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka – w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Znaczek pocztowy wyemitowany przez Gliwicki Klub Kolekcjonerów w 100. rocznicę śmierci Wincentego Styczyńskiego w 2022 r.
Wincenty Styczyński urodził się 5 grudnia 1872 w Śremie jako syn śremskiego nauczyciela Wincentego Styczyńskiego i jego żony Modesty z Kunowskich. Ukończył Gimnazjum w Śremie, gdzie w 1893 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Po zakończeniu w 1899 r. studiów medycznych we Wrocławiu, rozpoczął pracę lekarza na Górnym Śląsku. Od 1901 r. był członkiem Banku Ludowego w Gliwicach i współzałożycielem w 1908 r. organizacji Towarzystwo Lekarzy Polaków na Śląsku. Działał także w Towarzystwie Czytelni Ludowych. Był przewodniczącym polskiego komitetu wyborczego na miasto Gliwice w wyborach do Reichstagu. Został prewencyjnie aresztowany w 1914 r. a następnie wcielony do wojska niemieckiego. Od 1919 członek Rady Miejskiej i przewodniczący frakcji polskiej w Radzie Miejskiej Gliwic, zawsze bronił praw ludności gliwickiej. W 1920 r. został doradcą technicznym przy kontrolerze koalicyjnym na miasto Gliwice. Podczas trzech powstań śląskich (1919, 1920, 1921) udzielał pomocy ofiarom. 18 kwietnia 1922 r. został zamordowany przez bojówkarza niemieckiego podczas pełnienia obowiązków lekarskich. Pochowany na cmentarzu parafii św. Wojciecha w Poznaniu.
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka – w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Żeton o nominale 10 Ludwików wyemitowany na 94. Światowy Kongres Esperanto w Białymstoku – rodzinnym mieście Ludwika Zamenhofa w 150. rocznicę jego urodzin.
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka – w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Żeton o nominale 3 fauny wyemitowany przez Gliwicki Klub Kolekcjonera z okazji 150. rocznicy urodzin Wincentego Styczyńskiego w 2022 r.
Materiał: aluminium
Stempel: bity
Średnica: 27mm
Ilość emisji: 30 sztuk.
Eksponat został przekazany do muzeum w formie darowizny przez prezesa Władysława Gębczyka – w imieniu członków Gliwickiego Klubu Kolekcjonerów.
Przepustki tymczasowe uprawniające do wstępu na teren Huty im. J. Stalina w Łabędach i Huty 1-go Maja w Gliwicach. wydane dla Prof. Antoniego Jonecko. Rok 1951.
Prof. dr hab. n. med. Antoni Franciszek Jonecko (1931-2020) – specjalista chirurg i specjalista onkolog. Absolwent Wydziału Lekarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach oraz Warszawskiej Akademii Medycznej.
Od 1973 ordynator Oddziału Chirurgii Ogólnej Szpitala Wojewódzkiego w Płocku. Specjalista wojewódzki w zakresie chirurgii ogólnej na terenie woj. płockiego i rzeszowskiego. Od 1979 roku pełni funkcję ordynatora Chirurgii Ogólnej Szpitala Wojewódzkiego w Rzeszowie i kierownika Klinicznego Oddziału Chirurgii Ogólnej Katedry Nauczania Klinicznego Krakowskiej Akademii Medycznej w Rzeszowie. Od 1985 roku aż do emerytury pracuje jako docent w III Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Osiągnięcia naukowe prof. Jonecko w dziedzinie histologii to przebadanie zjawiska ringbinding w mięśniach oraz histopatochemiczne wykazanie działania środków antycholinesterazowych. Do jego osiągnięć w zakresie chirurgii należy drenaż i lecznicze przetaczanie limfy, nowa technika operacyjna pozatorakalnego bypassu naczyniowego w zespole zamknięcia vena cava superior oraz chirurgia i morfologia odchyleń rozwojowych szyi. Jako pierwszy w Polsce wprowadził i opisał metodę otwartego prowadzenia jamy brzusznej w rozlanym zapaleniu otrzewnej z powtarzanymi płukaniami.
Recepta wystawiona przez prof. dr. Bolesława Wicherkiewicza – radcę zdrowia, dyrektora uniwersyteckiej kliniki ocznej w Krakowie, dnia 19.03.1898 r.
Recepta opatrzona pieczęcią – Apteka pod Gwiazdą ul. Floriańska w Krakowie Konstantego Wiszniewskiego. Apteka powstała w 1816 r. i działała do lat 90. XX w.
Bolesław Wiktor Wicherkiewicz (1847 – 1915) – jeden z najwybitniejszych okulistów europejskich swojej epoki. Kawaler Orderu świętego Grzegorza Wielkiego. W latach 1911–1915 pełnił funkcję pierwszego przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Okulistycznego.
Konstanty Wiszniewski (właś. Konstanty Zwarzyło Wiszniewski) herbu Ramult (1839- 1908) – farmaceuta, członek Galicyjskiego Towarzystwa Farmaceutycznego „Unitas”, Wiceprezes Towarzystwa Opieki nad Weteranami z 1831 r., czynny członek Towarzystwa św. Wincentego a Paulo, właściciel Apteki pod Gwiazdą w Krakowie.
