Apteka w Radomyślu koło Tarnowa Eugeniusza Matuli
Eugeniusz Matula ( ?-1933), był absolwentem Politechniki Wrocławskiej z tytułem mgr inżyniera. W 1889 r. pracował, jako magister farmacji w Białej i był Członkiem Zwyczajnym Towarzystwa Domu Narodowego w Cieszynie. Następnie pracował, jako aptekarz w Radomyślu koło Tarnowa, gdzie w 1896 r. założył fabrykę leków o nazwie Laboratorium Chemiczno-Farmaceutyczne. Jej wyroby sprzedawał wysyłając do aptek nie tylko w Cesarstwie Austriackim, ale również w Królestwie Polskim. Najbardziej znanym wówczas wyrobem tej fabryki była maść „Sapomenthol” – renomowany lek uśmierzający i kojący bóle reumatyczne i mięśniowe. Eugeniusz Matula oprócz pracy w aptece pełnił długoletnią funkcję burmistrza Radomyśla, prezesa Kasy Oszczędności, dyrektora Towarzystwa Kółek Rolniczych oraz był też znanym działaczem społecznym w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Na początku lat 20. Przeprowadził się na stałe do Krakowa, gdzie był współwłaścicielem i dyrektorem Małopolskiej Fabryki Chemiczno-Farmaceutycznej. W 1925 roku zmieniono nazwę na Fabryka Środków Leczniczych Eugeniusza Matuli Sp. z.o.o., (ul. Helclów 17). Oprócz maści wytwarzano tam również pastylki, plastry, opłatki apteczne oraz inne wyroby. Eugeniusz Matula zmarł 1 lutego 1933 roku. Jest pochowany na cmentarzu Kraków-Podgórze. Po jego śmierci fabryka została później przejęta przez hurtownię farmaceutyczną „Pharma”, która wcześniej była tylko dystrybutorem produktów fabryki. Jeden z jego synów – Zbigniew ps. Radomyśl w czasie II wojny światowej dołączył do elitarnego grona 316 cichociemnych. Działał w Okręgu AK Kraków, zginął pod Słoną k/Zakliczyna w 1944 r.
Pharmacie M.Przysiecki i Z.Kłobuszewski Varsovie
W 1904 r. Zygmunt Kłobuszewski (1849-1936 ?; dyplom 1874) wraz z Michałem Przysieckim (? – zm. 1935; dyplom 1897) kupili w Warszawie aptekę przy ul. Krakowskie Przedmieście 22, która działała do 1939 r. (zarządzana tymczasowo w imieniu spadkobierców przez Karola Szymelisa – jako apteka publiczna m. stołecznego Warszawy). Z. Kłobuszewski był sekretarzem, a później skarbnikiem (1910 r.) Towarzystwa Farmaceutycznego.
