Medal upamiętniający inicjatora I Zjazdu Polskich Historyków Medycyny w 1924 r. i założyciela Krakowskiego Towarzystwa Miłośników Medycyny.
awers: wizerunek z odręcznym podpisem Wł Szumowski (1857-1954)
rewers: napis: CATHEDRA PHILOSOPHIAE MEDICINAE DOCTRINAE A MICHEL-AUGUSTIN THOURET PARISIIS EXCOGITATAE A WŁASDYSŁAW SZUMOWSKI PRIMUM CRACOVIAE A. 1920 INSTITUTA EST (tł.: Myśl Michela-Augustina Thoureta powołania katedry filozofii medycyny w Paryżu, została zrealizowana w 1920 r. przez Władysława Szumowskiego w Krakowie)
sygnowany: Małgorzata Kot
darczyńca: prof. Zdzisław Gajda, Prezes Krakowskiego Towarzystwa Miłośników Historii Medycyny
Władysław Szumowski (1875 -1954) – lekarz, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek PAU (od 1938 r.), historyk medycyny i filozof. Absolwent Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu w Petersburgu, Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1899 r.) oraz Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu we Lwowie. W 1906 r. Wydział Lekarski Uniwersytetu Lwowskiego nadał mu tytuł doktora wszechnauk lekarskich. Od 1908 roku prowadził regularne, nadobowiązkowe wykłady z historii medycyny. Od 1917 roku pełnił funkcję naczelnego lekarza w Polskim Komitecie Pomocy Sanitarnej. W 1918 podjął pracę w randze radcy ministerialnego Ministerstwa Zdrowia w Warszawie. W 1920 roku objął nowo powstałą Katedrę Historii i Filozofii Medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim jako jej profesor zwyczajny. W 1924 roku Szumowski był inicjatorem pierwszego Zjazdu Polskich Historyków Medycyny. W rok później jego staraniem powołano do życia Krakowskie Towarzystwo Miłośników Medycyny. W roku akademickim 1938/1939 powierzono mu godność dziekana Wydziału Lekarskiego UJ. Aresztowany w 1939 r. przez Niemców w trakcie Sonderaktion Krakau i wywieziony do obozu w Sachsenhausen, z którego został zwolniony w 1940 r. W 1945 roku powrócił na katedrę, starając się przywrócić jej przedwojenny status. Do 1953 roku był prezesem Komisji Klasyków Przyrodoznawstwa i Medycyny Polskiej Akademii Umiejętności
