Kategoria: Medycyna na Śląsku

Pamiątkowy medal wydany przez Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich. Rewers: 1960 1973 1998 oraz napisy: Terapia Profilaktyka Rehabilitacja Edukacja. Powierzchnie medalu z obu stron wypukłe; średnica 8 cm; grubość: od 0,7 cm do 1 cm.

Pamiątkowy medal wydany z okazji jubileuszu 100. lecia Szpitala Psychiatrycznego w Rybniku, 1886 – 1986. Awers wypukły; średnica 73 mm.

18 maja 1886 roku rozpoczął swą działalność rybnicki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych – ówcześnie zwany: Prowincjonalny Zakład dla Psychicznie Chorych. Cały kompleks szpitalny, w tym 7 pawilonów dla psychicznie chorych stanął na nieodpłatnie przekazanym gruncie tzw. Rudzkiej Górze, przy trakcie łączącym Rybnik z Gliwicami. Kosztorys budowy zakładu, powstałego z powodu liczniejszych i wzrastających wypadków chorób psychicznych po licznych wojnach, opiewał na 1 985 500 marek niemieckich. Pozyskano ją ze środków pochodzących z kontrybucji nałożonej na pokonaną przez Prusy Francję w wyniku wojny 1870/71 roku. Początkowo Szpital obliczony był na 600 łóżek. W tym czasie był to jeden z największych szpitali tego typu w Europie.

W ciągu 12 kolejnych lat wzniesiono 10 dodatkowych obiektów – wszystkie z czerwonej cegły (tzw. mur pruski). W trzecim etapie budowy powstało natomiast 10 budynków tynkowanych, pokrytych czerwoną dachówką., z których 3 przeznaczono dla pensjonariuszy, resztę na mieszkania dla pracowników i personelu medycznego. Służyły swoim mieszkańcom do czasów II wojny światowej, kiedy to w wyniku działań wojennych wszystkie budynki szpitalne uległy mniejszemu lub większemu zniszczeniu. Pierwszym dyrektorem Szpitala był dr Zander, kolejnymi zaś: dr Albrecht von Kunowski, dr Kryżan, dr Wietrzyński, dr Michał Wiendlocha.

W 1922 roku zakład przeszedł w ręce polskie, zmieniając jednocześnie nazwę na Śląski Zakład Psychiatryczny. W przededniu II wojny światowej liczył 1094 pacjentów i 287 pracowników.

II wojna światowa nie ominęła Szpitala. Po 1941 roku, Niemcy powszechnie stosowali eutanazję pacjentów, jednak największy dramat rozegrał się w 1945 roku. Wtedy to od strony Gliwic uderzyły na Rybnik pierwsze oddziały wojsk radzieckich. Głównym bastionem obronnym Niemców stał się właśnie zakład psychiatryczny. Z 1700 osób (pacjenci i personel) ocalało około 300. Po wojnie zniszczony kompleks szpitalny odbudowywano przez kolejne 11 lat. Pierwszym powojennym dyrektorem Szpitala został dr Hipolit Latyński.

Pamiątkowy medal wydany z okazji jubileuszu 40. lecia Górnośląskiego Centrum Rehabilitacji” Repty” im. gen. Jerzego Ziętka, 1961-2001. Medal jednostronny.

W lutym 1958 roku powstał Komitet ds. Budowy Specjalnych Ośrodków Leczniczych dla Górnictwa. Jego pracami kierował gen. Jerzy Ziętek (były wojewoda śląski, ówczesny poseł na Sejm II kanedncji). Dwa lata później oddano do użytku Szpital Górniczy w Bytomiu i Centralny Ośrodek Rehabilitacyjny dla Górniczej Służby Zdrowia w Reptach Śląskich. 1 marca 1961 do Ośrodka Ozdrowieńczo-Rehabilitacyjnego dla górników w Reptach Śląskich przyjęto pierwszych pacjentów – tą datę przyjmuje się za początek działalności placówki.

Pamiątkowy medal wydany z okazji jubileuszu 40. lecia Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich

Pamiątkowa plakieta25 lat Instytutu Onkologii w Gliwicach; 1947-1972

Pamiątkowy medal jednostronny wydany z okazji jubileuszu 20. lecia Państwowego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Toszku, 1957 – 1977 średnica 6,5 cm

Pamiątkowa medal z okazji jubileuszu 90. lecia Szpitala Śląskiego w Cieszynie 1888 – 1978 Medal o nieregularnych kształtach, o wymiarach ok. 80 mm x 85 mm

Medal okolicznościowy: Zasłużony dla Szpitala Miejskiego nr 1 w Gliwicach. Na rewersie: herb Gliwic w krzyżu równoramiennym – symbolu Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.

Okolicznościowy medal wybity przez Szpital Specjalistyczny MSW w Głuchołazach, wybudowany w latach 1982-1987.

Na rewersie sentencja: Jeśli zasługom życia równa odpowiada chwała nigdy czas nie zdoła zatrzeć czynów twoich.