Opublikowano

Fabryka Chemiczno – Farmaceutyczna „Ap. Kowalski” Warszawa 1 ul. Sienna 39

Nazwa firmy pochodzi od nazwiska prowizora Apolinarego Kowalskiego (1858 – 1917), który założył aptekę i laboratorium farmaceutyczne w Warszawie przy ul. Granicznej 10. W okresie międzywojnia przekształcono ją w spółkę Fabryka Chemiczno – Farmaceutyczna Ap. Kowalski, a jej głównymi akcjonariuszami zostali Goldberg i Solecki. Od 1936 r. funkcjonowała pod adresem przy ul. Siennej 39. Sztandarowym produktem były proszki od bólu głowy – „Kowalskina” oraz proszki przeciwbólowe: „Apalgin” i „Verazin”. Przez 54 lata produkowano lek od kaszlu (granulki) „Russyana” bardzo popularne wśród warszawiaków. W czasie Powstania warzsawskiego fabryka uległa całkowitemu zniszczeniu i nie została odbudowana po wojnie.

Blaszana puszka cylindryczna, wieczko luzem, pod wieczkiem dodatkowe zamknięcie z drobnymi otworami. Tło czerwone, napisy czarne i złote. Na wieczku nazwa firmy i produktu oraz tekst „List pochwalny na Wystawie, Moskwa 1904 r.”. Na bocznej ściance nadruk: SUDORYN, Laboratorium Chemiczno – Farmaceutyczne AP. Kowalski w Warszawie. Na deklu dodatkowa informacja: „List pochwalny na wystawie w Moskwie 1904 r.”. Treść na puszce: „Nowość z sitkiem Sudoryn Ap. Kowalski; proszek zapobiegający odparzeniu się, obcieraniu i poceniuciała i usuwający niemiłą woń potu. Sposób użycia przy pudełku.” Znak firmowy: w kole ze złota obwódką, na białym tle czerwone serce z dwoma dużymi literami A.K. – z zaznaczeniem: Marka ochraniana; pod logiem „odręczny” podpis: Ap. Kowalski; sposób użycia pokazany na rysunku. Pod spodem, na złotym tle napis (po okręgu): „Wystrzegać się podrabianego lub naśladowanego jako nieskutecznego” oraz (w środku) „Sudoryn nie zawiera substancji szkodliwych dla zdrowia. Sudoryn dozwolony przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego nr Rejestru 115/22”. W puszce znajduje się oryginalny Sudoryn (biały proszek – talk) Prawdopodobnie pochodzi sprzed 1918 r.

Oryginalny „Proszek od bólu głowy dla dorosłych. Znak fabryczny „Kowalskina”. FABR. CHEM. FARM „Ap. KOWALSKI” Warszawa; Coffeini 0,05, Phenacetini Acid acet. Salicyl, składnik mało czytelny, prawdopodobnie: Gueranae aa C3 . Na odwrocie (druk w pionie): 10.1.1922r. Proszek od bólu głowy; Marka ochronna: Kowalskina; dla dorosłych; DZ.U.R. P. Na opakowaniu widoczny znak firmowy: w sercu litery A K oddzielone kropką. Lek pochodzi z lat 20 XX w. „Kowalskina” była konkurencją dla słynnych „proszków z kogutkiem” z fabryki Gąseckiego.

Opublikowano

Polskie Towarzystwo Kardiologiczne, 1986 r.

Medal „Societas Cardiologica Polona” wydany przez Mennicę Państwową; na obrzeżu grawer: No XXVI Wanda Aleksandrow-Wysznacka MCMLXXXVI

sygnowany: GK

Medal imienny dla prof. Wandy Aleksandrow-Wysznackiej (1920 – 2009) przyznany w 1986 r. Była pionierem nowoczesnej elektrokardiologii w Polsce; wieloletnim pracownikiem II Kliniki Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Warszawie oraz 2. Centralnego Szpitala Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie. Autorka lub współautorka podręczników kardiologicznych, a także ponad 100 publikacji, w których bezwzględnie przestrzegała logicznego powiązania tekstu z uzyskanymi wynikami badań. Prof. Aleksandrow – Wysznacka zapisała się w pamięci swoich uczniów jako znakomita klinicystka oraz wybitny dydaktyk. Cieszyła się wielkim autorytetem w zespole, w którym pracowała, a także w środowisku polskich kardiologów. W latach 1980–1986 była przewodniczącą Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego
i członkiem Zarządu Głównego PTK.

Opublikowano

25 lat Polskiego Towarzystwa Urologicznego

Pamiątkowy medal wybity z dwóch okazji: awers upamiętnia: jubileusz 25. lecia Polskiego Towarzystwa Urologicznego 1949-1974. Wizerunek założyciela i pierwszego prezesa PTU dr med. Wacława Lilpopa 1884-1949; rewers jest poświęcony: XIV Zjazdowi Naukowemu Polskiego Towarzystwa Urologicznego, który odbył się w Łodzi w dniach 21-22 czerwca 1974 r. Wizerunki twórców polskiej urologii: Zenon Marian Leńko – twórca pierwszych łóżek urologicznych w Polsce, we Lwowie, 1901 r.; Adam Mincer – organizator pierwszego oddziału urologicznego w Warszawie, 1905 r.; Tadeusz Pisarski – organizator pierwszego w Polsce, w Krakowie, Oddziału Urologicznego w specjalnie zaprojektowanym i wybudowanym dla tych celów osobnym budynku,1929 r.

Opublikowano

50. lat Polskiego Towarzystwa Urologicznego

Pamiątkowy medal z okazji jubileuszu 50. lecia Polskiego Towarzystwa Urologicznego 1949-1999

sygnowany

śr. 7 cm

awers: po okręgu napis: SOCIETAS UROLOGA POLONORUM; w części centralnej ponadczasowy symbol urologów: postać z obrazu „Lekarz” (The Physician), namalowany w 1653 roku przez holenderskiego malarza Gerrita (Gerarda) Dou (1613-1675) – ucznia Rembranta. Obraz „Lekarz” został wprowadzony jako „znak firmowy” do różnych publikacji, dyplomów i certyfikatów, najpierw w Oddziale Warszawskim PTU, potem we wszystkich wydawnictwach Polskiego Towarzystwa Urologicznego (źródło: http://www.pturol.org.pl)

rewers: po okręgu napis: POLSKIE TOWARZYSTWO UROLOGICZNE, w centralnej część znak graficzny PTU oraz daty 1949-1999. Pierwotny znak graficzny, którym posługuje się Polskie Towarzystwo Urologiczne, powstał w latach 1985-1987 w Oddziale Warszawskim PTU. Autorem wstępnego projektu był prof. Stanisław Wieczorek, późniejszy Dziekan Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Znak wydawał się mało czytelny. Zwrócono się z prośbą o korekty do prof. Jana Tarasina, znakomitego malarza, ówczesnego Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Z jego pomocą logo otrzymało obecną formę. W roku 1988 znak został wpisany do Statutu Polskiego Towarzystwa Urologicznego, od 1993 roku funkcjonuje jako oficjalny znak graficzny Stowarzyszenia. (źródło: http://www.pturol.org.pl)

Opublikowano

Neurofizjologia Kliniczna, 1985 r.

Pamiątkowy medal wybity z okazji III Krajowego Kongresu i VIII wspólnego spotkanie EEG i Neurofzjologii Klinicznej, które odbyło się we Wrocławiu w dniach 2-4 czerwca 1985 r. ( III National Congress and VIII joint meeting of EEG and Clinical Neurophsiology; Wrocław 2-4 June 1985)

sygnowany podwójnie: HJ (?) i PR (jeden to prawdopodobnie sygnatura odlewnika)

średnica 6cm, gr. 0,5 cm