Kategoria: Pamiątkowe medale

Opublikowano przez

Władysław Biegański (1857 – 1917)

Medal wydany na 70 lecie Towarzystwa Lekarkiego w Częstochowie (1971 r.)

awers: Władysław Biegański 1857 – 1917

rewers: Towarzystwo Lekarskie Częstochowskie 1901 – 1971; na środku duże godło lekarskie, w które został wpleciony herb Częstochowy

Autor: Edward Gorol (sygnatura)

Władysław Biegański (ur. w 1857 w Grabowie nad Prosną, zm. 1917 r. w Częstochowie) –lekarz internista, doktor medycyny, teoretyk logiki i psychologii, filozof, działacz społeczny. Zajmował się niemal wszystkimi dziedzinami medycyny, szczególnie chorobami zakaźnymi, diagnostyką chorób i logiką w medycynie. Absolwent wydziału medycznego  Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1880 r.)  w 1883 osiadł na stałe w Częstochowie. Prowadził praktykę prywatną oraz pracował jako lekarz szpitalny i miejski, a także jako oddziałowy lekarz Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Jako dyrektor szpitala miejskiego przekształcił go w liczący się ośrodek leczniczo-naukowy regionu. Współzałożyciel i prezes Towarzystwa Lekarskiego Częstochowskiego (1901–1917); twórca i prezes Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan; pierwszy prezes Oddziału Częstochowskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, a także założycielem Towarzystwa Higienicznego. Inicjator utworzenia Biblioteki Miejskiej w Częstochowie (noszącej obecnie jego imię) oraz I Gimnazjum Polskiego w Częstochowie. Władysław Biegański jest jedną z najbardziej popularnych postaci w historii polskiej medycyny.

Władysław Biegański (ur. w 1857 w Grabowie nad Prosną, zm. 1917 r. w Częstochowie) –lekarz internista, doktor medycyny, teoretyk logiki i psychologii, filozof, działacz społeczny. Zajmował się niemal wszystkimi dziedzinami medycyny, szczególnie chorobami zakaźnymi, diagnostyką chorób i logiką w medycynie. Absolwent wydziału medycznego Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1880 r.) w 1883 osiadł na stałe w Częstochowie. Prowadził praktykę prywatną oraz pracował jako lekarz szpitalny i miejski, a także jako oddziałowy lekarz Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Jako dyrektor szpitala miejskiego przekształcił go w liczący się ośrodek leczniczo-naukowy regionu. Współzałożyciel i prezes Towarzystwa Lekarskiego Częstochowskiego (1901–1917); twórca i prezes Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan; pierwszy prezes Oddziału Częstochowskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, a także założycielem Towarzystwa Higienicznego. Inicjator utworzenia Biblioteki Miejskiej w Częstochowie (noszącej obecnie jego imię) oraz I Gimnazjum Polskiego w Częstochowie. Władysław Biegański jest jedną z najbardziej popularnych postaci w historii polskiej medycyny.


źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Biega%C5%84ski

6C1A2760
6C1A2761

W. BIEGAŃSKI 1857 – 1917 UCZONY LEKARZ FILOZOF SPOŁECZNIK

6C1A2764
6C1A2765

Opublikowano przez

Pio del Rio Hortega (1882-1945) – Otfrid Foerster (1873-1941)

Pamiątkowy medal z X Międzynarodowego Kongresu Neurologicznego w Barcelonie w 1973 r.

awers: w środku wypukłe profile; po okręgu: PIO DEL RIO HORTEGA / OTFRID FOERSTER

rewers: w części centralnej kula ziemska z widocznymi kontynentami, pod spodem: BARCELONA 1973, poniżej herb Barcelony; w otoku od góry: X CONGRESO INTERNACIONAL NEUROLOGIA

Pío del Río-Hortega ur. 1882 r. w Portillo – zm. 1945 r. w Buenos Aires; lekarz neurolog, neuroanatom i neuropatolog. Jeden z czołowych przedstawicieli hiszpańskiej szkoły neurologicznej. Po wybuchu wojny domowej w 1936 r., wyemigrował najpierw do Paryża, gdzie przez rok pracował w Hôpital de la Pitié, a potem jako kierownik Laboratory of Neuropathology of the Department of Surgery at the Radcliffe Infirmary Uniwersytetu w Oksfordzie. Po wybuchu II wojny światowej zdecydował się wyjechać do Argentyny, gdzie prowadził własny instytut:  Instituto de Investigaciones Histológicas e Histopatológicas, którym kierował do śmierci w 1945 roku. Jego nazwiskiem nazwano komórki mikrogleju (tzw. komórki Hortegi).Odkrycia Río-Hortegi są podstawą postępu w rozumieniu mikroskopowej anatomii układu nerwowego. Swoich odkryć dokonał dzięki opracowanej przez siebie metodzie barwienia histologicznego – barwieniu amoniakalnym węglanem srebra. Był dwukrotnie nominowany do Nagrody Nobla w 1928 r. i 1937 r.

Otfrid Foerster ur. 1873 r. we Wrocławiu – zm. 1941 r. we Wrocławiu; lekarz neurolog, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Pionier światowej neurochirurgii. Studiował na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Kolonii i Fryburgu Bryzgowijskim. Opracował metodę uśmierzania bólu poprzez przecięcie właściwych korzeni nerwowych w rdzeniu kręgowym, aby w ten sposób przerwać drogi przewodzenia bólu. W okresie 1922-1924 r. przebywał w ZSRR, gdzie został zaproszony do udziału w leczeniu poważnie chorego Lenina. Foerster podpisał świadectwo zgonu i protokół z sekcji zwłok Lenina. Po powrocie zajmował się padaczką. Dokonał wielu operacji oraz eksperymentów i badań nad korą mózgową. Szacuje się, że w ciągu dziesięciu lat przeprowadził ponad tysiąc operacji, począwszy od epilepsji, aż po coraz liczniejsze i odważniejsze zabiegi na chorych cierpiących na nowotwory.

źródło: Pío del Río-Hortega: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C3%ADo_del_R%C3%ADo-Hortega Otfrid Foerster : https://pl.wikipedia.org/wiki/Otfrid_Foerster

    6C1A2758
    6C1A2759